Początki zespołu Blur miały miejsce już w roku 1980, kiedy to po raz pierwszy, jako szkolni koledzy, spotkali się
Damon Albarn i
Graham Coxon, czyli przyszli wokalista i gitarzysta grupy. Po kilku latach poznali oni
Alexa Jamesa (basistę) i
Dave'a Rowntree (perkusistę), z którymi postanowili założyć zespół.
Początkowo grupa nosiła nazwę Seymour. W 1989 roku, po kilkunastu występach w Londynie i okolicach, panowie zmienili nazwę zespołu na Blur. W tym samym roku podpisali kontrakt z wytwórnią płytową Food Records. Ich pierwszym singlem była piosenka "She's So High", jednak dopiero utwór "There's No Other Way" przysporzył im nieco sławy. W 1991 roku grupa nagrała swój pierwszy album "Leisure", który inspirowany był stylem
Pink Floyd oraz wokalnymi harmoniami przypominającymi
The Beatles.
Zmiana stylu nadeszła wraz z nowym albumem "Modern Life Is Rubbish", który promował singiel "Popscene". Kolejna płyta Blur, "Parklife", okazała się być doskonałym opisem miejskiego życia Anglii. Trafiła ona na pierwsze miejsce listy najlepszych albumów i została nagrodzona czterema BRIT Awards. W 1995 roku został wydany album "The Great Escape", na którym nie zabrakło nowych brzmień. Krążek ten również trafił na pierwsze miejsce listy przebojów, a w samej Anglii znalazł aż milion nabywców. Rok 1997 przyniósł fanom nową płytę zatytułowaną po prostu "Blur".
W 1999 roku zespół wydał płytę "13", z której pochodzi słynna piosenka "Coffee & TV", która zebrała wiele nagród, oraz ballada "No Distance Left to Run". W 2000 roku grupa wydała składankę z największymi przebojami, zatytułowaną "The Best Of".
Początki problemów w zespole zaczęły się z chwilą, kiedy
Damon Albarn postanowił założyć nowy zespół o nazwie
Gorillaz. Na sesji nagraniowej do nowego albumu nie pojawił się
Graham Coxon. Zaczęły krążyć pierwsze plotki o rzekomym rozpadzie zespołu. Gitarzysta postanowił opuścić grupę ze względu na brak porozumienia z zespołem. Zastąpił go gitarzysta zespołu
The Verve, Simon Tong. Po pewnym czasie została wydana płyta "Think Tank", promowana singlami "Out of Time", "Crazy Beat" oraz "Good Song", jednak żaden z tych utworów nie wszedł wyżej niż na piąte miejsce brytyjskiej listy przebojów.